Od autora
Forma literacka, jaką zastosowałem do napisania książki, mieści się w definicji eseju. Mimo iż każde z opowiadań stanowi oddzielny i samoistny epizod, to tworzą ciąg tematyczny faktów i zdarzeń. Pierwsze opowiadanie osadzone jest w faktach i realiach losów mieszkańca Kociewia w czasie I Wojny Światowej.
W moich opowiadaniach starałem się zminimalizować subiektywizm. Jedno opowiadanie celowo potraktowałem jako okazję do wygłoszenia swoich przekonań /Kociewie czy kociołki/. "Kociewie czy kociołki" zawiera stwierdzenia kontrowersyjne, prowokujące do dyskusji z autorytetami bądź głęboko zakorzenionymi opiniami głoszonymi przez tak zwane autorytety. Moje opowiadania cechuje refleksyjność, czyli zapis toku rozmyślań autora nad danym problemem zawartym w eseju. Ja w żadnym z opowiadań nie moralizuję i nie próbuję przekonać na siłę do zawartej tezy, jedynie przedstawiam własny punkt widzenia. Nie oczekuję, że czytelnik się z nim zgodzi. Intencją moją jest chęć zmuszenia czytelnika do samodzielnego wysiłku intelektualnego i ewentualnego zajęcia stanowiska w danej sprawie w postaci polemiki. We wszystkich opowiadaniach fabularność jest elementem drugorzędnym w stosunku do przekazywanej autentycznej treści i faktów. Jako autor zbioru opowiadań nie mam ambicji przedstawiania wszystkich możliwych punktów widzenia na zawarty problem czy poruszaną tematykę.
Celowo dokonuję subiektywnej selekcji faktów, ponieważ opowiadania moje nie są rozprawą naukową czy naukowym traktatem. By zachować moje opowiadania w formule esejów, podaje w nich jedynie informacje, lecz nie wyciągam z nich wniosków. Wszystkie moje opowiadania są pozbawione fikcji literackich. Treść książki była poddana profesjonalnej korekcie. "Zbiór opowiadań o Kociewiu" zawiera 500 stron. Drukowany jest na szlachetnym papierze. Okładka ze złoconymi literami o
wymiarach 24cmx19cm, oprawiona w skórze przez artystyczną pracownię introligatorską. Będzie dostępna w czytelni uniwersytetów w Toruniu i Gdańsku.
Bogdan Kruszona
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz