Relacja z konferencji. Tradycja czy nowoczesność?
Nie każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że małe biblioteki, mieszczące się na terenie jednej gminy inspirują rozwój życia kulturalnego w społeczeństwie lokalnym to właśnie na barkach bibliotek gminnych spoczywa ważna misja działalności edukacyjnej i kulturowej w małych miejscowościach. Problem ten podjęto w czasie konferencji 21 czerwca 2010 r. w Zblewie, która odbyła się pod hasłem "Rola biblioteki gminnej a kultura współczesna".
Zdjęcia Darii Laskowskiej (II klasa gimnazjum) są już na stronie Młodzi-STG od zimy. Wywiad z nią można przeczytać i obejrzeć zdjęcia klikając na ten link DUSIA WIDZI TO, CZEGO NIE DOSTRZEGA ZWYKŁY ŚMIERTELNIK. 
K.I. Gałczyński - bez cenzury
Po opublikowaniu wspomnień Romana Kaufmanna dotyczących jego losów z czasów pobytu w latach 1942-1944 w Wehrmachcie jako wachmana w Stalagu XI A w Altengrabow otrzymałem lawinę telefonów, listów, maili z całego kraju i z zagranicy, w tym z Niemiec Francji i Belgii. Przesyłano mi uzupełniające informacje, dokumenty, zdjęcia, a co najważniejsze, pozycje literackie, również pamiętniki o Altengrabow, pozwalające zweryfikować opowiadanie wachmana Romana Kaufmanna, a w niektórych przypadkach uszczegółowić je i doprecyzować. Dużo zainteresowania wzbudził u czytelników epizod opisany w Wachmanie dotyczący pobytu K.I. Gałczyńskiego w Altengrabow. Przeczytałem wszystkie publikowane wspomnienia powstańców warszawskich, których faszyści po Powstaniu Warszawskim skierowali do Stalagu XI A. Szczególnie interesujące są wypowiedzi Zbigniewa Szydelskiego powstańca Obwodu II z batalionu "Żywiciel". Sprowadziłem i przeczytałem książki, które wskazali mi czytelnicy, w tym Czarne owce dla Apolla Waldorffa (1984), Stalag XI A Dończyka (1959) i Szpital w niewoli Widmańskiego(1970). W Anglii nie ma już w sprzedaży książki irlandzkiego lekarza Johana Burtona dotyczącej jego pobytu w Altengrabow. Szkoda. Gałczyński w Altengrabow był zaprzyjaźniony z Burtonem. Zachował się i jest w posiadaniu Kaufmanna zegarek Atlantic, który Gałczyński dostał od Burtona i który następnie sprzedał za sześć paczek amerykańskich papierosów Kaufmannowi. Czynię starania, by książkę Burtona zdobyć. Dla pełnego materiału porównawczego konieczne również by było sprowadzenie z Francji książki Fabiana Montanta "Stalag XI A Altengrabow".
Co do książki Burtona to na pewno ma ją Kira Gałczyńska. Książkę otrzymała ją od Burtona 31 lipca 1986r. gdy był w Warszawie. Na użytek Kiry wybiórczo fragmenty książki tłumaczył jej publicysta "Rzeczypospolitej" Piotr Bratkowski. Książkę Johana Burtona powinna Kira Gałczyńska przekazać "Leśniczówce" ponieważ przetłumaczona w całości a nie wybiórczo powinna być dostępna dla badaczy historii literatury polskiej XX wieku, jako materiał porównawczy z czterema książkami, których tytuły przytaczam poniżej w tekście.
Otrzymałem za to materiały i informacje z Muzeum Polskich Jeńców Wojennych w Łambinowicach pod Opolem.
By poszerzyć wiedzę o poecie z lat niemieckiej niewoli, kontaktowałem się z kustoszem muzeum Gałczyńskiego w Leśniczówce Pranie. Przeczytałem mnóstwo opracowań historyków literatury dotyczących K.I.G. z różnych uczelni w kraju. Kompletne zaskoczenie. Z całego materiału, jaki posiadam i jest dostępny w uczelnianych bibliotekach, wyłania się zupełnie inny obraz poety z lat 1939-1946, czyli z okresu jego pobytu w niewoli, niż ten, który istnieje w powszechnym obiegu. W powielanych z jakiegoś pierwowzoru publikacjach dotyczących Gałczyńskiego z czasów wojny napotkałem informacje lakoniczne, nieprawdziwe, lub jakby celowo zmanipulowane, by kreować wizerunek poety-patrioty, męczennika, nad życie kochającego żonę Natalię i córkę Kirę, skazanego przez okupanta na sześcioletnią rozłąkę z krajem i najbliższymi. Oportunistę działającego wyrafinowanie i świadomie na szkodę okupanta. Z materiałów i obecnej wiedzy jaką posiadam, jawi się zupełnie inna postać K.I.G, diametralnie odmienna niż spotykana w publikacjach zalegających półki bibliotek, księgarni i opracowań uczelnianych.
W powszechnie dostępnych publikacjach i książkach o Gałczyńskim, oraz na oficjalnej stronie internetowej o K.I.G., istnieje wszędzie ten sam lakoniczny zapis: Jesienią za odmowę podpisania zgody na przeniesienie w stan cywilny i podburzanie współtowarzyszy niedoli, aby tego nie robili, zostaje odesłany do karnej kompanii. W innych publikacjach o tym samym temacie można spotkać zapisy stwierdzające, że podburzanie Gałczyńskiego przynosiło pozytywny skutek, nie był pewien swego losu żył w całkowitej niewiedzy o losie
najbliższych w okupowanej Polsce.
Zaskakujące, że na oficjalnej stronie internetowej pod hasłem Listy całkowicie została pominięta korespondencja z czasów wojny Jerzego Waldorffa z poetą i jego żoną Natalią. W innym zapisie autor oficjalnej strony internetowej przedstawia poetę jako: człowieka odważnego, patriotę ujmującego się i czującego odpowiedzialność za innych współtowarzyszy niedoli.
Co do patriotycznych postaw Gałczyńskiego w StalaguXIA opisywanych lakonicznie w dostępnych oficjalnych materiałach oraz na oficjalnej stronie internetowej K.I.Gałczyńskiego, to moim zdaniem konieczne są dodatkowe wyjaśnienia. Wszyscy polscy żołnierze "wrześniowcy" przebywający w Stalagu XIA na dostępnych fotografiach są w polskich mundurach. K.I. Gałczyński w polskim mundurze fotografowany jest do 1942r. Po 1942r. zachowały się zdjęcia Gałczyńskiego z obozu w Altengrabow w mundurze angielskim. Dla pewności wysłałem te zdjęcia do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie z prośbą o pomoc w szczegółowym określeniu munduru w jakim ubrany był Gałczyński. Otrzymałem potwierdzające informacje dotyczące angielskiego umundurowania poety.
Kaufmann w "Wachmanie" opowiada: Znajomości te / chodzi o Gałczyńskiego/ zaowocowały częstymi spotkaniami z Francuzami po ich stronie. Poeta tam ciągle przesiadywał z artystami, przebrany we francuską bluzę i furażerkę. To, że był przepuszczany przez strażników nie miało nic wspólnego z przebraniem. Trzeba wiedzieć, że polski mundur a do tego zachowany guzik z orłem w koronie, był najwyższą świętością polskich jeńców w niemieckiej niewoli. Nie do pomyślenia było, by którykolwiek z jeńców dobrowolnie przebierał się w obcy mundur. W obozowych magazynach były mundury po polskich żołnierzach odchodzących do cywila. W tym miejscu trzeba dodać, że jeńcy francuscy i angielscy byli traktowani przez wachmanów z szacunkiem.
W pamiętniku Romana Kaufmanna Wachman Stalagu XIA Altengrabow jest następujący zapis: W niemieckich koszarach mówiło się o intelektualiście Gałczyńskim i prawej ręce hauptmana Steinhofa Leonie Hoffmannie. Nazwisk innych polskich jeńców nie sposób było zapamiętać. Było to niemożliwe. Szybka rotacja i ciągłe ubywanie jeńców z powodu przejścia do cywila powodowały zmiany zakwaterowań. W okresie czterech lat przez Altengrabow Stalag XI A przewinęło się prawdopodobnie około 20 tysięcy polskich żołnierzy. Pod koniec wojny pozostało zaledwie 150 do 200 jeńców. Natomiast Franciszek Dończyk, sekretarz męża zaufania polskiego batalionu w Altengrabow, w swojej książce precyzuje: Na robotników cywilnych do Rzeszy przeszło kilkadziesiąt tysięcy polskich jeńców, a do cywila przeszło do 1940 roku około 5 tysięcy polskich jeńców. Pod koniec 1944 r. na ogólną liczbę 34 tysiące polskich jeńców w obozie w Stalagu XIA i dwóch lazaretach pozostało 144 polskich wrześniowców (w tym Gałczyński). W liczbie tej zdecydowaną większość stanowili funkcyjni w trzech obozach i obsługa stalagu, w tym obsługa szpitali. Wśród nich kilkunastu takich jak K.I. Gałczyński, którzy zawarli przyjaźnie, tworzyli pary, by po wojnie rozpocząć nowe życie.
Potwierdzenie tych faktów można znaleźć we wspomnieniach powstańców warszawskich dotyczących ich pobytu w Altengrabow w latach 1944-1946.
Doktor Widmański w swoich wspomnieniach pisze: Pytałem o Gałczyńskiego. Powiedzieli, że poeta przyjaźni się z malarzem Macewiczem i najczęściej przebywa u Francuzów. Wiadomo z innego źródła, z książki Dończyka, że gdy Niemcy zlikwidowali artyście malarzowi Macewiczowi pracownię, przeniósł się on do specjalnego obozu na terenie Niemiec do Heeresbekleidungsamt w Hasserode w Górach Hercu. Było to miejsce nazywane przez Niemców Polnische Intelligenzkomando nr 1416-2 (tylko dla intelektualistów, artystów i twórców). Dlaczego nie poszedł do tego obozu z Macewiczem Gałczyński, należy się tylko domyślać. Prawdopodobnie, jak mówił Kaufmann, lecz prosił, by tego nie zamieszczać w książce, dlatego, że w Stalagu XIA był łatwy i nieograniczony dostęp do papierosów, alkoholu, benzedryny, leku który był powszechnie stosowany w obozie jako lek antydepresyjny/ obecnie występuje pod nazwą amfetamina/ i innych farmakologicznych środków odurzających. Być może powodem niepójścia z Macewiczem do obozu dla intelektualistów i twórców, była zawarta w tym czasie bliska przyjaźń z jedną z pielęgniarek w lazarecie "A". Niestety nazwiska tej pani nie udało mi się ustalić.
W Wachmanie zamieściłem następujące wspomnienie: Pewnego razu Kaufmann dostał rozkaz, by odprowadzić Gałczyńskiego z kilkoma Francuzami, którzy podpadli, do bauera i dopilnować ich do końca pracy. Na pytanie, dlaczego, otrzymał odpowiedź, że to dziwna grupka wyjątkowych leni, obiboków i dodał przymrużając oko, że to są smakosze cejlońskiej mocnej herbaty (...) Spotykał się z jeńcami francuskimi na terenie obozu i po ich stronie. Francuzi częstowali go dziwną herbatą. Po wygotowaniu cejlonki lub kolubmbijki i po wypiciu gęstego syropu przez dwa dni chodzili przymuleni i bladzi.
Widmański natomiast tak wspomina Gałczyńskiego: Gdy poeta czytał swoje wiersze, podchorążowie wybuchali śmiechem. Na co Gałczyński: Kiedy się śmiejecie, już mówić nie będę. Dajcie jednego łyka. O ile kieliszek rozcieńczonej salicylówki można było wypić bez większego wstrętu, o tyle spirytusu kamforowego nikt z nas nawet naparstka wypić nie mógł - z wyjątkiem K.I.Gałczyńskiego. Poeta potrafił spokojnie powoli wlać w siebie pięćdziesięciogramową szklankę spirytusu kamforowego.
Widmański w swojej książce o karnych kompaniach w Stalagu XIA: Nie zawsze wszystko z naszymi jeńcami układało się pomyślnie. Zdarzały się przypadki, że funkcyjni (Gałczyński był pisarzem) bimbali sobie. Hitlerowcy opornych kierowali do tzw. karnej kompanii.
Widmański w innym miejscu: Kiedy na początku wiosny niemiecki lekarz, zamiast przy pracy w biurze szpitala, zastał Gałczyńskiego spokojnie śpiącego w pokoju podchorążych, rozkazał w trybie doraźnym przenieść poetę do obozu głównego. W obozie tym Gałczyński znalazł się pod bezpośrednimi rozkazami męża zaufania Hoffmanna, którego nie interesował poeta, tylko karnie przeniesiony do Hauptlagu jeniec.
Widmański: Wygląd zewnętrzny również różnił Gałczyńskiego od otoczenia. Podchorążowie i sanitariusze przybyli mnie przywitać w dobrze skrojonych, czystych mundurach, spodniach w kant starannie zaprasowanych. Inaczej Gałczyński. Mundur na nim workowaty, od góry do dołu rozpięty, wygnieciony i brudny. Pod szyją czarny fontaż. Spodnie poskręcane jak harmonijka, a na nogach trepy.
Waldorff: Gałczyński wtargnął rozchełstany, nieogolony brudny i blady. Powstaniec warszawski Zbigniew Szydelski pseudonim "Kit" w swoich wspomnieniach z Altengrabow o Gałczyńskim pisze tak: Był zdrowy, ale przebywał w szpitalu. Myślę, że chcieli mu zapewnić lepsze warunki (...) Ta rozpacz i samotność dręczyły go również w niewoli i kazały szukać jakiejś bliskiej duszy. Stała się nią towarzyszka niedoli Lucyna Wilamowska. Trzeba dodać, że w 1946 roku Lucyna Wilamowska stała się oficjalnie drugą żoną poety. Waldorff obecny przy spotkaniu w Krakowie w 1946 roku z Natalią, ośmioletnią Kirą na kolanach u babci z Konstantym i Lucyną Wilamowską w swoich wspomnieniach stwierdził, że poeta popełnił bigamię. Dończyk: (...) nie można więc powiedzieć, że polscy jeńcy czuli się w Altengrabowie zbytnio osamotnieni. Zawsze potrafili znaleźć drogę na urządzane imprezy. Widmański o funkcyjnych: Wieczne spory i kłótnie o stosunek do Niemców, o przyjaciółki, robotnice z sąsiadującej ze Stalagiem fabryki - są codziennym zjawiskiem. W innym miejscu Widmański opisuje o korzystaniu jeńców z usług przedsiębiorczej Niemki, która w swym mieszkaniu za płotem obozu za pieniądze, kojarzyła jeńców z niemieckimi prostytutkami.
W tym miejscu muszę dodać stwierdzenia Kaufmanna, których w książce nie ma ze względów etycznych. Otóż Niemcy wszystkich chorych polskich jeńców na gruźlicę oraz choroby obyczajowe/ weneryczne: rzeżączkę i kiłę/ kierowali do lazaretu "T". Choroby obyczajowe były leczone wówczas sulfonamidami ponieważ penicylina była dopiero dostępna w lazarecie / którą otrzymywano z Anglii/ na przełomie 1944/45r. Salicylany w zderzeniu z alkoholem nie powodowały całkowitego wyleczenia z "francy". Tak tą powszechną chorobę nazywali polscy jeńcy. Nawroty choroby następowały w przypadku pacjentów nadużywających alkoholu.
Ta informacja zdaje się być logicznym uzupełnieniem relacji zamieszczonej wyżej powstańca warszawskiego Zbigniewa Szydelskiego pseudonim "Kit"dotycząca pobytu "zdrowego" Gałczyńskiego w lazarecie.
Dończyk: Przymusowemu przejściu na robotników cywilnych nie podlegał element niepewny, a więc inteligencja, politycznie podejrzani, "podżegacze", podoficerowie zawodowi, Żydzi oraz pochodzący ze wschodniej Polski. Dla tych ostatnich czyniono liczne ustępstwa.
Można się domyślać, że wiele szczegółów dotyczących poety Dończyk pominął w swojej książce po uzgodnieniu i dwukrotnym spotkaniu z poetą w Gdańsku i Stargardzie Gdańskim, na którym miał również być Roman Kaufmann. Na propozycję spotkania w Stargardzie Gdańskim Gałczyńskiego, Dończyka i Kaufmanna w celu uzgodnień, co do treści pisanej przez Dończyka książki Kaufmann odpowiedział: Spotykajcie się i piszcie co chcecie, ja nie mam nic do ukrycia. Ustalajcie między sobą. Mnie to nie interesuje. Ja się tych czasów
nie boję. Dzięki przekazanym mi wspomnieniom Romana Kaufmanna z łatwością mógłbym bardzo szczegółowo umieścić Gałczyńskiego w faktach podanych przez czterech autorów wyżej wspomnianych książek. Kaufmann prosił mnie, bym nie opisywał szczegółowo czasów upodlenia, poniewierki, gdy załamywali się i popadali w depresję nawet najtwardsi. Tak się działo. To wiele tłumaczy, lecz to nie znaczy, że w książkach, podręcznikach, poważnych pracach magisterskich i dostępnych powszechnie opracowaniach można zakłamywać wizerunek poety, przekazywać do publicznej wiadomości kłamstwa, nieprawdy i półprawdy o życiu poety w latach niewoli. Jest niestosowne, by szukać głębi, heroizmu i drugiego dna w Notatniku ujawniając go 50 lat po śmierci poety, uzasadniać przyczyny nikłej twórczości z pobytu w Stalagu XIA oportunizmem, doszukiwać się w jego działaniach patriotyzmu, czy tłumaczyć obozową cenzurą rzadkie i banalne treści obozowej korespondencji do przyjaciół i rodziny. Prawda wyłania się taka, że Gałczyński, chory na chorobę alkoholową i dyspomanię (jak pisze Waldorff), całą energie podczas pobytu w Stalagu podporządkował i skierował na zdobywaniu używek i alkoholu. Następstwem nałogu była intelektualna niemoc, depresja, obojętność na szyderstwa i brak poważania kolegów. Dlatego, ze względu na łatwość
zdobycia alkoholu, pojawiają się w dostępnych przekazach niby przyjaźnie i kumple w batalionie francuskim, co potwierdza Kaufmann we Wspomnieniach Wachmana.
W pamiętniku wachmana Romana Kaufmanna na stronie 22 i 23 czytamy; Po baraku rozeszła się informacja, że poeta Gałczyński pisze "codzienną obozową kronikę".Gałczyński dokumentował swój pobyt w stalagu...Natychmiast podczas nieobecności Gałczyńskiego w baraku , hauptmann zawołał wachmana ze Śląska, który mieszkał w pokoju obok Kaufmanna i kazał mu przynieść i czytać zabazgrane kartki. W trudnych do odczytania notatkach był jakiś nic nie znaczący bełkot. Nikt tego nie rozumiał. W celu orzeczenia stanu emocjonalnego i psychofizycznego poety, gdy pisał "Notatnik" zamierzam wysłać kopię pisma Gałczyńskiego z publikowanych fragmentów "Notatnika" do biegłego sądowego grafologa. Jako materiał porównawczy będą służyły publikowane kopie rękopisów wierszy poety. Wiadomo,że Gałczyński miał wyrobiony, czytelny i staranny charakter pisma.
Jerzy Waldorff, przyjaciel Gałczyńskiego i Natalii do czasu wydania książki Czarne owce Apollina" napisał: Niech Pan Bóg przebaczy tym wszystkim przyjaciołom Gałczyńskiego, co pijali z nim wódkę lub też bawili się widokiem pijanego i potem w wielu opisach miał kopy! Zostawiali go jak schlanego błazna, który wyczyniał brewerie.
bogdankruszona@wp.pl książka "Wachman" zamieszczona na mojej stronie www.kruszona.edu.pl Bogdan Kruszona 83-200 Starogard Gdanski al. Jana Pawła II 39/1 tel. 606291667 tel. stac. 58 7750119
Międzygminny Turniej Siatkarski
Drużyn Żeńskich
"Na Powitanie Lata"
Piękno przyrody Kociewia jako inspiracja do Festynu Rodzinnego Magia Kwiatów Polnych.
Czerwiec - miesiąc sztandarowych imprez
Starogard Gdański, 2010-06-21
Krótka informacja z wybranych zdarzeń za okres od 14.06.2010 - 20.06.2010r.
14.06.2010 r., Pączewo, droga wojewódzka nr 222 - wypadek drogowy
Po przybyciu na miejsce zdarzenia zastano rozbity samochód osobowy na jezdni (po uderzeniu w drzewo) oraz dwie osoby poszkodowane. Jedna z osób poszkodowanych znajdowała się na zewnątrz pojazdu (nieprzytomna); druga (przytomna) pod wpływem zdarzenia, przebywała w pojeździe. Strażacy zabezpieczyli teren działań. Następnie ratownicy OSP udzielili pomocy przedmedycznej osobie znajdującej się na zewnątrz pojazdu, a przy użyciu narzędzi hydraulicznych przystąpili do wykonania dostępu do osoby znajdującej się w pojeździe, której również udzielano pomocy przedmedycznej. Po przybyciu karetek Pogotowia Ratunkowego osoby poszkodowane zostały przekazane zespołom ratownictwa medycznego. Po czynnościach dochodzeniowych Policji z jezdni usunięto pozostałości powypadkowe, a zniszczony pojazd umieszczono na lawecie.
17.06.2010 r., Koźmin, droga powiatowa nr 2414 - wypadek drogowy
Po przybyciu na miejsce zdarzenia zastano palący się przedział silnika w samochodzie osobowym. Kierujący samochodem osobowym uderzył w przydrożne drzewo. Pojazdem jechały dwie osoby: jedna poszkodowana znajdowała się przy samochodzie, a druga oddaliła się w nieznane miejsce. Strażacy zabezpieczyli teren działań i równocześnie podjęli czynności gaśnicze na palący się przedział silnika. Udzielono medycznej pomocy przedlekarskiej jednej osobie poszkodowanej, którą następnie przekazano przybyłym na miejsce służbom medycznym. Następnie podjęto działania zmierzające do odszukania drugiej osoby jadącej pojazdem. Po przybyciu Policji w dalszym ciągu prowadzono poszukiwania osoby, która oddaliła się z miejsca zdarzenia. Po czynnościach dochodzeniowych Policji pojazd usunięto na pobocze drogi.
18.06.2010 r., Zblewo, ul. Dworcowa - pożar poddasza
Na miejscu zdarzenia zastano pożar na poddaszu w budynku jednorodzinnym, który objął całą powierzchnię poddasza. Strażacy-ochotnicy zabezpieczyli teren działań i podjęli czynności gaśnice: prąd wody w natarciu wewnętrznym po klatce schodowej na poddasze, a drugi po drabinie przystawnej w natarciu zewnętrznym. Po przybyciu zastępów z Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej podano trzeci prąd wody w natarciu zewnętrznym. Następnie strażacy rozebrali pokrycie dachowe oraz nadpaloną konstrukcję dachową. Sukcesywnie usuwano nadpalone elementy konstrukcji dachowej, również usuwano z poddasza nadpalone wyposażenie, które zostało dogaszone na zewnątrz budynku. Z uwagi na fakt, iż konstrukcja stropu była betonowa nie istniała potrzeba ewakuacji mienia z parteru.
W ubiegłym roku na dzień 20 czerwca odnotowano w sumie 778 zdarzeń (pożary 380, miejscowe zagrożenia 377, alarmy fałszywe 21), a w roku 2010 na dzień 20 czerwca odnotowano 866 zdarzeń (pożary 296, miejscowe zagrożenia 557, alarmy fałszywe 13).
Sporządził: mł. asp. Karina Stankowska
W miniony weekend, 11-13 czerwca, czołówka młodych lekkoatletów wystartowała w finale ogólnopolskim XVI edycji Czwartków Lekkoatletycznych na stadionie Orła w Warszawie. Po raz pierwszy Smętowo błysnęło w tej największej sportowej imprezie masowej dla dzieci w Polsce.
"Szczególna okazja do tego, by się zatrzymać i spojrzeć wstecz…"
Dziewiąty czerwca br. stał się dla społeczności szkolnej w Bytoni dniem szczególnym, bardzo wyjątkowym. Data ta wyznacza bowiem dwa znaczące wydarzenia - minęła pierwsza rocznica patronowania Pana Edmunda Dywelskiego naszej szkole oraz jego wspaniały Jubileusz 100-lecia urodzin.
O tym, że Orliki 2012 uaktywniają społeczność nieraz zapuszczonych dzielnic w miastach czy martwych po południu miejscowościach, napisano już w mediach sporo. Również i o tym, że te bardzo estetyczne obiekty zmieniają wygląd miejscowości. Od 2 lat widać to w Zblewie, od niecałego roku w Pinczynie. Od miesiąca nie musi im zazdrościć Kleszczewo Kościerskie, gdzie 1 czerwca 2010 r. w zostało oddane do użytku boisko wielofunkcyjne, jakby małego Orlika.
RODZINNY PIKNIK SPORTOWY - AKADEMIA ORLIKA - EDYCJA 2010 W PINCZYNIE
13 czerwca w niedzielę na kompleksie boisk sportowych ORLIK 2012 w Pinczynie odbyły się testy sprawnościowe dla dzieci z terenu gminy Zblewo organizowane w ramach Projektu AKADEMIA ORLIKA - SZUKAMY PIŁKARSKICH TALENTÓW.
Starogard Gdański, 2010-06-14
Krótka informacja z wybranych zdarzeń za okres od 07.06.2010 - 13.06.2010r.
11.06.2010 r., Szlachta, ul. Ceramiczna - pożar
O godzinie 02.10 Powiatowe Stanowisko Kierowania otrzymało wezwanie do pożaru
w Szlachcie. Na miejscu zdarzenia zastano palący się opał przechowywany pod wiatą. Strażacy podjęli czynności gaśnicze w natarciu na palący się opał. Po przygaszeniu pracownik zakładu za pomocą ładowacza wywiózł opał na zewnątrz, gdzie przelano go wodą.
Dnia 11.06.2010 r. przez Powiat Starogardzki przeszły silne wiatry z obfitymi opadami deszczu i gradu. Pomimo wielu zalanych ulic, piwnic i oberwanych konarów drzew w samym Starogardzie Gd. wichura nie wyrządziła większych szkód. Niestety tego samego nie można powiedzieć o terenach należących do gminy Skarszewy.
Wiele zerwanych dachów, zerwane linie energetyczne wysokiego i niskiego napięcia oraz powyrywane z korzeniami drzewa tarasowały praktycznie wszystkie drogi w okolicach miejscowości Skarszewy, Pogódki, Więckowy, Jaroszewy, Bolesławowo i wiele innych (około 130 zdarzeń, nie licząc tych, które są w trakcie). Mnóstwo drzew wichura wyrwała i rzuciła na budynki i posesje. Niektóre z drzew upadając przygniatały pojazdy na drogach. Szczęśliwie nikt z mieszkańców nie doznał poważniejszych obrażeń.
Skutki wichury są nadal usuwane przez ratowników Ochotniczych Straży Pożarnych
i strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Mnóstwo pracy mają także ekipy Pogotowia Energetycznego.
Poniżej opis kilku akcji:
11.06.2010 r., Pogódki, ul. Staromłyńska - budynek wielorodzinny
Wichura zerwała część konstrukcji dachowej wraz z pokryciem dachowym, a na budynku leżało przewrócone drzewo. Ratownicy zabezpieczyli miejsce zdarzenia i przy użyciu pilarek pocięli i usunęli przewrócone drzewo. Przy pomocy plandek ochronnych zabezpieczono uszkodzoną część budynku.
11.06.2010 r., Pogódki - droga powiatowa 2416G
Wiele powalonych drzew zatarasowało drogę powiatową na odcinku około 5 km. Początkowo strażacy usuwali powalone drzewa i konary, wycinali pochylone drzewa celem udrożnienia choćby jednego pasa ruchu. Następnie całkowicie oczyszczano drogę
z przewróconych drzew. Zarządca drogi powiatowej zadysponował na miejsce zdarzenia ciężki sprzęt drogowy, który uzupełnił ubytki w nawierzchni. W tej akcji oprócz strażaków-ochotników z terenu Powiatu Starogardzkiego brały udział jednostki spoza powiatu: JRG Gdańsk, JRG Gdańsk-Oliwa, OSP Rościszewo, OSP Wielki Klincz.
11.06.2010 r., Pogódki, ul. Cystersów - budynek wielorodzinny
Część dachu budynku wielorodzinnego została zerwana przez wichurę. Strażacy zabezpieczyli miejsce zdarzenia. Po dostarczeniu plandek ochronnych przy użyciu drabin i podnośnika zabezpieczono część budynku bez poszycia dachowego.
Zgodnie z dyspozycją nr 46/2010 z dnia 12.06.2010 r. Pomorski Komendant Wojewódzki PSP w Gdańsku zadysponował 6 strażaków Komendy Powiatowej PSP w Starogardzie Gdańskim celem podmiany pododdziału przeciwpowodziowego w Połocku. 13 czerwca strażacy udali się do miejsca koncentracji w Komendzie Wojewódzkiej PSP w Gdańsku, a stamtąd docelowo do Płocka. Ze Starogardu wyjechała obsada w składzie:
st. ogn. Zbigniew Sadowski, st. sekc. Waldemar Klin, st. sekc. Jarosław Czyryk,
sekc. Marcin Nierzwicki, st. str. Andrzej Biernat i st. str. Dawid Podwojski.
24 maja (w poniedziałek) uczniowie klas II Szkoły Podstawowej w Pinczynie pojechali na wycieczkę do Biskupina i Rogowa.
Pod takim hasłem odbyła się 27 maja w Zespole Kształcenia i Wychowania w Pinczynie uroczystość z okazji Dnia Matki i Ojca.
Długo oczekiwana inwestycja modernizacji Gminnego Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji dobiegła końca, a wraz z nią oddanie do użytku nowo utworzonego placu zabaw. Dzięki środkom z UE w ramach programu "Odnowa i rozwój wsi" plac zabaw wyposażony został w siedem atestowanych urządzeń dla dzieci, także tych starszych.
Starogard Gdański, 09 czerwca 2010 roku
Komenda Powiatowa Policji w Starogardzie Gdańskim prosi o kontakt pokrzywdzonego, któremu została skradziona antena CB radia z samochodu osobowego VW Golf.Kradzież miała miejsce na przełomie marca-kwietnia 2010 roku w Starogardzie Gdańskim przed blokiem przy ul. Pomorskiej 11A.
Osoba pokrzywdzona proszona jest o kontakt z prowadzącym postępowanie, st. asp. Zbigniewem Paszkowskim, nr kontaktowy 58 737-03-28.
Testy sprawnościowe odbędą się na obiekcie ORLIK 2012 w Pinczynie 13.06 (niedziela) o godz. 13. Koordynatorem turnieju jest nauczyciel wychowania fizycznego i trener piłki nożnej Mirosław Urban. Każdy uczestnik testów otrzymuje koszulkę z logo akademii i dyplom, a najlepsi medale i nagrody rzeczowe.
