Bobowo - za słownikiem z 1880 roku

Podajemy, co napisano w 1880 roku na temat Bobowa w "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" wydanym "pod Redakcyą" Filipa Sulimierskiego, magistra nauk fizyczno-matematycznych b. Szkoły Głównej Warszawskiej, Bronisława Chlebowskiego, magistra nauk filologiczno-historycznych b. Szkoły Głónej Warszawskiej, Władysłąwa Walewskiego, obywatela ziemskiego, kandydata nauk dyplomatycznych uniwersytetu dorpackiego - Tom I, Warszawa, nakłądem Filipa Sulimierskiego i Włądysłąwa Walewskiego, druk "Wieku" Nowy-Świat nr 59.

Bobowo, niemieckie Bobau, wieś okazała włościańska, nad szosą wiodącą ze Skurcza do Starogardu, w powiecie starogardzkim; obszaru ziemi obejmuje 5774 morgów, mieszkańców ogółem 1271 i to: katolików 1192, protestantów 71, żydów 8.

W miejscu jest szkoła kilkuklasowa, kościół katolicki parafialny, poczta i stacya telegraficzna.

Życie polskie jest znacznie ożywione w Bobowie; od wielu lat istnieje polskie towarzystwo rolnicze, bank polski włościański; często urządzają się polskie przedstawienia amatorskie.

Kiedy około roku 1554 umarł tu ostatni proboszcz katolicki Paweł, wtedy bez wiedzy biskupa, przysłał tu starosta gniewski Achacy Czema luterskiego swojego kaznodzieję. Przez całe 42 lat chodzili parafianie na jego nabożeństwo, wcale nie wiedząc, że trwali w odstępstwie. Dopiero za biskupa Rozrażewskiego został kościół przywrócony katolikom rok 1596.

Okolica żyzna, prowadzi znaczny handel zbożem. Polski bank ludowy, założony 1866 r., w 1879 r. liczył 214 członków, brał 8-9 procent, deponentom dawał 6 procent, miał obrotu 92744 marek. W okolicy Bobowa starożytnicy odnajdują urny grobowe (odosobnione).
Kś. F.

Wysłany przez kociewiak opublikowano niedziela, 29 styczeń, 2006 - 15:19