Kolejny raz odbyła się wycieczka grupy turystów ze Smętowa i Skórcza .Tym razem do starego grodu nad Wilią, do którego tak tęsknił Czesław Miłosz:
" Nigdy od ciebie, miasto, nie mogłem odjechać.
Długa była mila ale cofało mnie jak figurę w szachach
Uciekałem po ziemi obracającej się coraz prędzej
A zawsze byłem tam…. "
Na szczególny charakter miasta składa się jego wielonarodościowe i wielowyznaniowe dziedzictwo.
Wilno - stolica Litwy , leży w kotlinie otoczonej wzgórzami. Budowa i rozbudowa miasta zawsze zgodna była z biegiem i ukształtowaniem brzegów dwóch rzek- Wilii i Wilenki. Najpiękniejszy widok na miasto rozpościera się z Góry Zamkowej. Stąd widoczna jest wspaniała panorama miasta, lesiste wzgórza i pagórki, wieże i kopuły kościołów, labirynt zaułków i ulic oraz błękitna wstęga rzeki.
Pierwsze kroki skierowaliśmy do Ostrej Bramy. Zbudowano ja ok. 1514 r. Od wewnętrznej strony Ostrej Bramy mieści się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej - słynący cudami, do którego pielgrzymują wyznawcy całego świata. Kult obrazu Matki Boskiej rozpoczął się po najeździe moskiewskim na Wilno w 1655r. Żródła historyczne dowodzą, że obraz Madonny Ostrobramskiej został namalowany na początku XVII w.,obraz został uwieczniony na dębowych deskach najpierw temperą a później farbą olejną.Matka Miłosierdzia stała się pocieszycielką strapionych i nadzieją na odzyskanie wolności podczas zaborów i powstań narodowych. Obraz ten dodaje sił, umacnia w wierze i daje nadzieję potrzebującym. Ostra Brama otwarta była również w czasach sowieckich.
Odmienny był los Katedry, którą przekształcono w magazyn. Posągi oraz krzyże z owej Katedry na
nieszczęście nie zachowały się do naszych czasów, gdyż zostały doszczętnie zburzone. Za panowania króla Zygmunta III Wazy rozpoczęto budowę kaplicy św. Kazimierza, w której wnętrzu obecnie znajdują się relikwie tego pierwszego świętego ziemi litewskiej- patrona Litwy i królewicza z rodu Jagiellonów .Podziw zwiedzających wzbudziły kolejno zwiedzane kościoły: przepięknej urody mały gotycki kościółek św. Anny, kościół św. Teresy stopiony jakby w jedną całość z Kaplicą Ostrobramską, kościół św. Kazimierza będący ednym z trzech pierwszych barokowych kościołów Rzeczypospolitej. Bardzo ważną rolę w życiu polskiej wspólnoty katolickiej Wilna odgrywa kościół pod wezwaniem Ducha Świętego, zabytek wyjątkowej urody. W kościele tym znajdował się obraz " Jezu, ufam Tobie"", przeniesiony w ostatnim czasie do kaplicy obok. Język polski najczęściej słyszeliśmy wokół kościoła św. Piotra i Pawła, który odwiedzają liczni Polacy zamieszkujący najstarsze dzielnice Wilna. Pospacerowaliśmy wileńską Starówką z XV- wiecznym ratuszem, pałacem Chodkiewiczów, pałacem Paców, w którym podejmowano niegdyś króla Jana Sobieskiego, króla Augusta II, cara Aleksandra i Napoleona. Obejrzeliśmy również zespół zabudowań uniwersyteckich, który jest cennym zabytkiem architektonicznym .Chodziliśmy ulicami Wilna, którego mury co krok przypominały sławnych rodaków: Lelewela, Mickiewicza, Słowackiego, Moniuszkę i wielu wielu innych. W jednym z najbardziej uroczych miejsc Wilna, na skwerku przy kościele św. Anny i kościele Bernardynów wzniesiony został pomnik Adama Mickiewicza. Przedstawia on młodzieńczą postać poety z twarzą zwróconą w kierunku miasta. W Wilnie jest kilka tablic upamiętniających tutejsze życie wielkiego polskiego wieszcza.Wzruszenie wzbudził spacer po cmentarzu na Rossie, jednym z najstarszych w Europie. Wiele osób kojarzy ten cmentarz z Józefem Piłsudskim. W jednym grobowcu, zgodnie z wolą marszałka spoczywa tu jego serce i prochy matki.
Również na tym cmentarzu pochowano żołnierzy poległych w walkach o Wilno 1919-1920r. i żołnierzy Armii Krajowej poległych na polach bitewnych w lipcu 1944r., podczas operacji wileńskiej "Ostra Brama". Rossa stała się miejscem pochówku wielu wybitnych Polaków. Między innymi spoczywają tu : Adam Piłsudski , brat marszałka; Maria Piłsudska, pierwsza żona marszałka; Antoni Wiwulski, architekt, rzeźbiarz; poeta, krajoznawca- Władysław Syrokomla; hrabia Eustachy Tyszkiewicz; Euzebiusz Słowacki , ojciec poety. W drodze powrotnej do Polski udaliśmy się do
Trok, jednego z najbardziej popularnych miast na Litwie - dawnej stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zwiedziliśmy zamek na wyspie, w którym mieści się Muzeum Historyczne z bogatymi
zbiorami ilustrującymi życie polityczne, kulturalne i społeczno - obyczajowe Wielkiego Księstwa Litewskiego. Byliśmy w kinesie -świątyni Karaimów, których sprowadził z Krymu książe Witold. Karaimowie żyją w Trokach do dziś. Zachowali swój język, wyznanie i tradycję. Wszyscy słuchali interesujących opowieści starego Karaima, który przedstawił historie swoich przodków i z zaniepokojeniem stwierdził zanikanie karaimskich tradycji . Miejscowy jadłospis opierał się na kuchni regionalnej, a jako specjalność podawano kibiny - pieczone pierogi z mięsem. Należy wspomnieć o tym ,że jednym z celów naszego wyjazdu była pomoc Polakom mieszkającym
na Litwie. Była to pomoc na miarę możliwości wycieczkowiczów. Został ograniczony bagaż
podręczny uczestników, aby przewieźć jak najwięcej pomocnych rzeczy rodakom. Bagażniki
wypełniliśmy odzieżą, polskimi książkami ,podręcznikami, zabawkami i słodyczami. Zamierzamy w ten sposób jeszcze niejednokrotnie udzielić pomocy - bo taka istnieje potrzeba. Z tą myślą planujemy kolejne tego typy wycieczki. Organizatorem wyjazdów jest Stowarzyszenie Umiejętności Lepszego Życia " SULŻ " , które ma swoją siedzibę w Smętowie Granicznym.
Ewa Laskowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz