![](https://lh3.googleusercontent.com/-_S2_YGb_jlg/Vs27n-nk5EI/AAAAAAAAvCE/LstzevYtLao/mk_huba_1_min.jpg)
Niedawno miałem przyjemność pojedynkować się z panem Januszem w turnieju wiedzy o grzybach. Z rosnącym zdumieniem dochodziliśmy do wniosku, że sporo obaj o nich wiemy. Zagiąłem go dopiero na żółciaku siarkowym. No tak, tylko... choć jest smaczny, to nie typowy grzyb, a huba. Nie znają go również tutejsi, czyli Kociewiacy. Przez cały okres wegetacji na kikucie wierzby stojącej przy drodze z Semlina obserwowałem jak wyrasta, rośnie i obumiera, zmieniając fantastycznie barwy. I nikogo nie zainteresował jak ewentualne danie. Szkoda, że nie rozbiłem zdjęć temu pięknemu okazowi żółciaka w różnych fazach dojrzewania, a dopiero juz na końcu.
(tm)
MIĄŻSZ: Grubości 0.5 - 3.0 cm, jednorodny, białawy, kremowożółty, kremowy, przy powierzchni morelowy, po wyschnięciu biały lub słomkowożółty. W młodości miękki, soczysty, serowatej konsystencji, po wyschnięciu staje się lekki, bardzo łamliwy i kruchy. Silny grzybowy zapach, smak przyjemny, lekko kwaskowaty, z wiekiem gorzkawy. (za: http://www.grzyby.net/laetiporus-sulphureus.htm)
![](https://lh3.googleusercontent.com/-dz5EOnsQ95c/Vs27nVIZPJI/AAAAAAAAlqc/bGZY4rLjySY/mk_huba_1.jpg)
![](https://lh3.googleusercontent.com/-C2kOu1gZCrg/Vs27oWFl0NI/AAAAAAAAvCE/QRox7_Uc5i4/mk_huba_2.jpg)
Fot. Tadeusz Majewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz