Dziś w naszym miasteczku Skórczu ważne wydarzenie. Otwarcie miejskiego parku i obchody 110-lecia istnienia OSP Skórcz połączone z powiatowymi Dniami Strażaka. Miało być burzowo, ale się utrzymało i poza kilkoma kroplami święconej wody, które podczas święcenia parku spadły na ziemię, nie było żadnych opadów. Pan burmistrz w swym wystąpieniu wskazał, że w sumie pozyskaliśmy kilka gatunków roślin, które swym wyglądem upiększą park...
Na pewno tak będzie, ale myślę że w trakcie tej przemowy nasze dwa dorodne czerwone buki bardziej poczerwieniały. Rosną one sobie przy tak zwanej "małej szkole".
Buk czerwony - gatunek drzewa należący do rodziny bukowatych. Dorasta do około 25 - 30 metrów wysokości. Korona gęsta szeroka. Kora pnia cienka, gładka, popielatoszara. Liście jajowate lub eliptyczne długości do 10 cm. Osiąga wiek ponad 400 lat. Te buki na pewno były posadzone ręką mieszkańca Skórcza, ale kto posadził czerwonego buka na skarpie lasu przy drodze asfaltowej jadąc z Borzechowa do Lubichowa?...
Przejeżdżamy pomiędzy dwoma jeziorami borzechowskimi, gdzie jest ograniczenie szybkości do 50 km/h. Po przejechaniu przepustu po prawej stronie mamy przy drodze stare drzewa, za nimi słup trakcji elektrycznej i tablica lasy nadleśnictwa Lubichowo, a na skarpie rodzynek - czerwony buk pięknie odbijający się na tle innych drzew.
Piękny okaz czerwonego buka rośnie na terenie prywatnej posesji w miejscowości Smętowo Graniczne. W tejże gminie w Kopytkowie rosną dwa okazy buków czerwonych. Mają one liście dosłownie purpurowe, a to za sprawą niszczejącego pałacu.
Wracając do małej szkoły w Skórczu to należy wspomnieć o rosnącym cisie pospolitym. Gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych. Cis jest drzewem długowiecznym, może przeżyć do 2-3 tysięcy lat. Zimozielone igły spłaszczone o długości 2-3 cm i szerokości około 2 mmm, lekko wygięte, niekłujące, miękkie, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową (od 1423 roku na mocy statutu wareckiego wydanego przez króla Władysława Jagiełłę). Nasz cis czuje się dobrze, pomimo że jest przez wiele pokoleń uczniów tej szkoły wypróbowywany do wszelkich wspinaczek, podciągnięć. Przecież kiedyś wykonywano z drewna cisów łuki…
Piękny okaz cisa drzewa mamy w Pączewie przy plebanii.
Jadąc ze Skórcza do miejscowości Zajączek leśną drogą udostępnioną dla ruchu przy tartaku, po przejechaniu pewnej odległości dojeżdżamy do skrzyżowania dróg, gdzie po prawej stronie drogi znajduje się kamień oddziałowy z napisem 1/29 i 1 /39. Od tego kamienia po lewej stronie rosną dwa okazy sosny czarnej i sosny austriackiej. To drzewa z rodziny sosnowatych. Po prawej stronie przy drodze następne drzewa. Sosna czarna ma stożkową i smukłą koronę, która u starych drzew staje się bardziej płaska i nieregularna. Zaliczana jest również do drzew długowiecznych osiągając wiek do ponad 500 lat. Kora o barwie ciemnobrązowej w zagłębieniach po szarobrązowo z wierzchu, bruzdowata, podzielona na płytki o prawie kwadratowym kształcie. Igły w pączkach po 2, spłaszczone, sztywne, ciemnozielone i spiczaste, długości 4 - 18, cm grubości 1- 2 mm i pozostają na drzewie od 3 do 4 lat. Wśród tych drzew jedno zrobiło na mnie wrażenie, gdyż korona ma kształt herbu Ukrainy - złoty trójząb. Drzewa te rosną w leśnictwie Zajączek i chwała panu leśniczemu Zenonowi Alfutowi, że się uchowały w takim stanie.
Również w oddziałach tego leśnictwa, to jest 1/36 i 1/34, rośnie sosna wejmutka zwana też sosną amerykańską. To drzewo z rodziny sosnowatych, iglaste o pokroju raczej smukłym. Igły zebrane po 5 na krótkopędzie, niebieskozielone, długości 6-10 cm, szerokości 0,7 - 1 mm, giętkie i cienkie. Dojrzałe szyszki żeńskie są brązowe, cylindryczne i zwisające. Do tych drzew dotrzemy drogą leśną od stadionu miejskiego w kierunku Smolnik, przy tablicy "Masowe groby" musimy przejść pieszo w lewo leśną drogą.
Przedstawiłem co mamy do obejrzenia idąc na spacer pieszo lub rowerem, nie wykluczając nawet samochodu. Nie wypada również nie wspomnieć o samotnych drzewach rosnących na miedzach pól, które dawały cień rolnikom podczas przerw na odpoczynek podczas żniw, gdzie najczęściej spożywano posiłek. Takim jednym z nich jest samotna grusza na polu pana Wojciecha Stępnia w Kamionce. Będąc na polowaniu pod koniec lata 2012 roku utrwaliłem je na zdjęciu.
Warunek jest jeden - trzeba chcieć po prostu poznać nasze piękne okolice.
Załączam kilka zdjęć, które nie oddają tego, co możemy naocznie sami zobaczyć.
Skórcz 18.05.2014 rok Antoni
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz