Ks. Józef Słupski - wiersze

Ksiądz Józef Słupski jest proboszczem na tej parafii. Pomaga mu zakonnik, który mieszka w Pocicznie.
Od czterech lat pisze wiersze, w których stara się pokazać świat Boga i świat człowieka, który jest sterowany miłością i sercem. Chce wyrazić prawdę w tych wierszach.
Wierszy ksiądz nie wydaje. Rozdaje swoim bliskim, rodzinie, przyjaciołom, wysyła biskupowi. Ma tych odbiorców około 70-sięciu. Niektórzy namawiają go, żeby wydał, ale trzeba na to i czasu i pieniędzy.

Od autora:
- W tomiku wierszy starłem się pokazać świat Boga i świat człowieka, który jest sterowany miłością i sercem. Miłość Boża napełnia serce człowieka w szczególny sposób jeżeli te serce jest otwarte na tę Miłość.

Miłość człowieka prowadzi własną drogę do Boga, a pragnienie miłości przeciąga niebo. Korzysta z zaproszenia nieba, aby wejść do niego i żyć bez czasu. Swoją ciszę serca zamienia w glos, serce mówi, rozmawia z Bogiem.

Miłość ludzka, kiedy kocha, płonie, nie spala się, ogrzewa świat ludzki swoją temperaturą serca. Cieszy się drugim człowiekiem. Chce być blisko. Chce być otwarta, spełniać swoją potrzebę dawania.

W dawaniu rozdziela się, nie liczy wydatków. Dba o to, by nie zabrakło dobroci, a zwłaszcza tej wiernej. Pragnie wygrywać w starciu z egoizmem, aby królowało serce. Rozjaśnia ciemności serca.

Tworzy najcudowniejszą drogę z serce do serca. Czuje szczęście ogarniając swoje innym. Kreuje szczyty nieba w zachwycie. Ubarwia życie swoim czarującym pięknem. Rozdaje nadzieję.

Potrafi pokonać cierpienie, a nawet siłą swojej wiary odbudować nadszarpnięte,, podniszczone zdrowie. ie zamienia swojej twarzy w maskę. Cechuje ją wilkośc bez granic. Posiada umiejętność milczenia.

W swoich wierszach dążyłem do tego, aby wyrazić prawdę, że człowiek jest tym, ku czemu sięga jego miłość, jego serce. Pewne prawdy trudne bądź proste stają się dla ludzi bardzo oczywiste pod warunkiem, że są pisane sercem

Z fundamentalnego założenia mój portret życia zaprezentowany w tych wierszach był pisany sercem.

Czuwanie

Miłość
Nie liczy
Lat
Ciągle ma
Za mało
Siebie
Słońcem
Staje się
W dotyku
Przytula
Bo czuwa
Ocalić
Pamięć
Serca
Od zapomnienia jest czuwaniem


ŚWIAT SERCA

Przejrzystość serca
Kryształowym blaskiem
Świeci prawdą od razu
O sobie
Serce
Jest przeźroczystą szybą
Spójrz
W swoje serce
A zobaczysz
Kim jesteś


Przebaczenie

Przygniotła Cię miażdżąca krzywda
Nie obarczona Twoja winą
Przeciwnik uzbrojony w nienawiść
Pragnie byś oszalał
Z bólu i rozpaczy
Zadaje cios bez skrupuł
By Twoje serce pękło
W potrzasku śmierci
Kamień smutku i boleści zamienia Twoje serce
W więzienie dylematu:
Przebaczyć czy nie przebaczyć ?
Zaprzęgasz potęgę miłości
Ubraną w złote szaty miłosierdzia
Rozwierasz zaciśnięte pięści
Roztapiasz przymrożone serce
Otwierasz horyzont przebaczenia
W geście pojednania
Błogosławione przebaczenie
Jest drogą do nieba.

DROGA

Otwarty horyzon
Idziesz
Chwytasz stopą
Ziemię
Na ścieżkach
Życia
Wędrujesz
Próbujesz
Nie zgubić
Drogi
Na ziem

idziesz
drogą
którą
prowadzi
serce
najcudowniejsza
droga
na ziemi
z sercem
do serca

Tygodnik Kociewski - 2002 r.