Nazwa tej miejscowości może pochodzić od nazwy ptaka (samicy cietrzewia) względnie od nazwy rodziny zielonej z rodziny motylkowatych, czy też od nazwiska Cieciora, wzmiankowanego w 1932 r. Niemcy, w tym hitlerowcy, uważając ją za nazwę polską, określali tę wieś nazwą Kónigswalde (1871) i Kónigswiese (1942).
W skład wsi o zwartej zabudowie, położonej wśród lasów wchodzą osiedla: Kazub (kazuby kaszubskie kosze). Lipska Karczma, Okoninki oraz Płociczno nazwie biorącej się od słowa płocica tj. ryba płotka, wreszcie Toczki (od nazwiska właściciela lasu Toczek). Obszar Cieciorki uległ zmianom, wynosząc np. w 1931 r. tylko 170 ha. W 1965 r. zamieszkiwało tu ok. 500 ludzi. Wieś ma charakter letniskowy.
W 1789 r. Cieciorka była osadą leśną, w której stała karczma królewska. Z Kalisk przybył Szturmowski, wybudował i uruchomił cegielnię, która dała początek osadzie w znaczeniu współczesnym. W 1880 r. było 7 niewielkich gospodarstw rolnych i 11 domów. W latach okupacji hitlerowskiej Niemcy zamordowali robotnika Bronisława Czapskiego, kolejarza Teofila Galikowskiego i robotnika Bernarda Wejera. Wieś została wyzwolona 6 marca 1945 r. Po 1960 r. została zelektryfikowana. Dnia 4.09.1964 r. wybuchł we wiosce groźny pożar. Spłonęło 12 budynków, w tym 4 mieszkalne. Straty sięgnęły około 300 tys. zł. W akcji ratowniczej brało udział 17 jednostek strażackich, w tym 3 zawodowe.
Kiedy powstała szkoła ludowa nie wiemy. W okresie 1906 wybuchł w niej strajk szkolny, a w międzywojniu powstała przy niej biblioteka Towarzystwa Czytelni Ludowych. Nową szkolę w Cieciorce wybudowano w 1965 r.
Powstał sklep GS. W Kazubiu urządzono ośrodek wypoczynkowy Przedsiębiorstwa Transportu Samochodowego Łączności w Gdańsku. Do zabytków należy mapa katastralna wsi z 1858 r. Przedmiotem zainteresowania wczasowiczów była też drewniana podcieniowa z XIX w.
Płociczno wieś wykształciła się w XIX w. Na skutek rozparcelowania ziemi sołeckiej i zasiedlania jej kolonistami wyznania ewangelickiego.
Z czasem Niemcy zaczęli sprzedawać ziemię Polakom i w ten sposób doszło do pomieszania ludności. Dnia 10.11.1874r. powstał we wsi dom ubogich, który powiększono w roku 1895. W 1893 r. Płociczno otrzymało pastora Pawła Kohwalta. W rok później pastorem został Muchlrand, który za pieniądze płynące z Ameryki i Azji wybudował najpierw pastorówkę, a potem kaplicę ewangielicką. Ta w 1902 r. rozbudowała się w parafię.
Dnia 24,06.1910 r. wmurowano kamień węgielny pod budowę zboru ewangelickiego. Budowa dla 200 wyznawców Lutra trwała do 1911 r., kosztując 33 tys. marek.
Po wyzwoleniu 1945 r. kościół został przekazany katolikom. Dziś przynależna do dekanatu w Zblewie parafia św. Józefa w Płocicznie liczy ok. 320 wiernych. Nie ma oddzielnego cmentarza. Zmarłych chowa się na sąsiednich cmentarzach. Koło plebani jest grób zbiorczy z Krzyżem 5 żołnierzy Wermachtu, poległych w 1945 r. We wsi Lipy zbiorcza mogiła z krzyżem kilku Żydówek, z których część zginęła od uderzenia pocisków podczas działań frontowych. Zachowały się ślady po cmentarzach ewangelickich w lesie Płociczno i w Cieciorce (ze zniszczonymi grobami) .
Trwa we wsi Płociczno pamięć o zamordowanym w obozie Stutthof 28.08.1942 r. rolniku Józefie Retkiewiczu. Szkoła w Płocicznie sięga historią lat 1873/1874. Z czasem na cele szkolne oddano kaplicę poewangielicką.
Zabytkami przyrody wsi Płociczno są okoliczne jeziora.
Na podstawie Gazety Kociewskiej Nr 69/94 - tekst Józefa Milewskiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz